Josef Kostner

Cun lizënza

Cun lizënza,
poss-n pa mo rujné gherdëina tlo da vo?
Savëis bën,
ntlëuta n `on-s mparà vel d`auter.
Ie ve priëss` bën bel
Sce fussais tan bon
y che pudëss` v` l dì per gherdëina.
Canche nëus ne son plu,
n`ëis plu drë de audì chësc rujné.
Savëis bën,
nëus son mo mpue da zacan,
scusëis bën,
Mo n valgun ani,
po sarà-l bën na fin.

Savon bën, che ne l audiëis gën.
Sanbën arëis bën rejon,
l sarà bën drët coche vo ulëis,
coche ëis for ulù.
Mpue de paziënza,
mo n valgun ani.

Śën ntant priëss-i bën bel
cun lizënza,
sce pudëss` mo ve dì chësc per gherdëina;
po unirà-l bën miec,
ëis-a bën rejon,
sciche l` ëis for abuda
—mo chisc trëi vedli, tlo bën,
i jëuni ve fesc pa bën al sënn —
avrëis bën mo mpue de paziënza,
cun lizënza!

Do cëina te cësadafuech

Do cëina te cësadafuech, tiebia,
sentei pra mëisa;
sëura nëus na lum cun n pëir da sessanta.
Chiet ie-l; mé l`ëura aud-n jan;
unitant n spëich che pëta te cianton de mëisa.
La fëna fesc scapins al mënder,
che s`la dorm bon saurì te stua.
Ie che scrije chësta trëi paroles da nìa,
da nìa y da puech,
da puech y da unidì,
zeche, che suzed dlonchj y unidì.

Mé l culëur cueciun dla mëisa che m`adorba
Y me stancia i uedli.
Me sfrëie n uedl y cële sul`ëura:
l ie la diesc;
y nsci pëns- n ncie de se n ji bel plan a durmì,
bon saurì o no,
nfin duman daduman...

L`oma ladina

L`oma ladina
uel scri ite si mut
te Scuola elementare o Volksschule
de Ortisei – Urtijëi – St. Ulrich,
ma i ne sa sot a cie categurìa
che i dë`l scri ite:
sce ladin- italiano o ladin – deutsch
o italiano – ladin chësc pitl bambin
o deutsch – ladin o Deutschtirol
o Welschtirol o Südtirol
o Süddeutschland o Baiern
o Alpenvorland o Hinterland
o Alto Adige o Italia del Nord
o Ladin blòt o Deutsch o Italiano!

Po s l tol-ela bel rëit pra la man
Y se l porta inò a cësa per n ann!

Picëi!

Pitli picëi, gran picëi,
picëi veniëi, picëi murtei,
picëi che svëia vendëta al ciel,
picëi pistei, picëi scutei,
picëi arpei o purdenei,
n cuer plën de picëi,
n mastl de picëi,
n ste de picëi,
n ceston o na biena,
n luech mpiciadrà,
na val mpiciadreda,
danter aslonch y Fermeda!

Bon di!

Tlo bën adide
Bon di
chël dëssen dì
ie bën saurì da dì.
Ma canche tlo bën
un che sta te Gherdëina
da vint ani y nce deplù
y che l ne sà mo no da dì Bon di
tlo bën
o che l ie da totl
o che l ie n ciavon
ma n dur!

Cun lizënza!

Cun lizënza,
possen pa mo rujené gherdëina tlo da vo?
Savëis bën,
ntlëuta n’ons mparà vel’ d’auter.
Ie ve priëss’ bën bel
sce fussais tan bon
y che pudess’ ve l dì per gherdëina.
Canche nëus ne son plu,
n’ëis plu drë de audì chësc rujené.
Savëis bën,
nëus son mo mpue da zacan,
scusëis bën!
Mo n valgun ani,
po saral bën na fin.

Savon bën, che ne l audieis gën.
Sambën, arëis bën rejon,
l sarà bën drët coche vo ulëis,
coche ëis for ulù.
Mpue de pazienza,
mo n valgun ani.

Śën ntant priessi bën bel,
cun lizënza,
sce pudëss’ mo ve dì chësc per gherdëina;
po uniral bën miec,
ëis’a bën rejon,
sciche l’ëis for abuda
- mo chisc trëi vedli, tlo bën.
I jëuni ve fej pa bën al sënn –
arëis bën mo mpue de pazienza,
cun lizënza!